Ga eens wat vaker Singeren (met download)

Ik ben op een VVE peutergroep voor een kindobservatie en het is druk..

Druk

Wat is druk? Dat is natuurlijk subjectief! Ik kom op veel groepen en ben wel wat gewend, maar… dit vond ik ook echt druk. De professionals liepen gehaast rond door de ruimte. Zij waren vooral bezig met brandjes blussen. Overal gebeurde wel wat…
 
“En nu ga je even rustig zitten.” zei ik op rustige maar besliste toon. Het kostte haar moeite maar ze ging toch zitten. Ondertussen flitsten haar ogen door de groepsruimte, alles in de gaten houdend en paraat om direct weer van haar stoel af te schieten. De onrust was voelbaar.
 
Zie je het voor je? Ja? Ik ben benieuwd welk beeld jij ziet.
 
Je zou denken dat ik het tegen een kind had, maar nee… ik sprak de pm’er aan.
 
Ik hoor je denken: Zo, dat is best direct. En ja, dat klopt. Het klonk zelfs wel een beetje streng, maar ik vond het nodig om dit te doen. Wat volgde was een prachtig leermoment.

Zitten en kijken 

Kijk eens naar je groep. Wat zie je? En kijk eens naar jezelf. Hoe zit jij erin? Wat is je stressniveau?
 
We weten het allemaal, maar toch lukt het vaak niet. Hoe dat komt kon zij mij heel goed uitleggen. Wat een mooie zelfreflectie liet zij zien.
 
Deze pm’er heeft de overtuiging dat zij vooral input moet leveren, veel activiteiten aan moet bieden en actief met de kinderen bezig moet zijn. Als zij stilzit en ‘alleen maar’ kijkt heeft ze het gevoel dat ze niet echt aan het werk is.

Hoe rustiger de pedagogisch medewerker…

En hoe mooi… tijdens ons gesprek was de verandering al zichtbaar/ hoorbaar. Want ondanks dat wij (rustig) aan het praten waren in de hoek keerde de rust weer wat terug op de groep.
 
“Ik weet het ook wel, als ik zelf rustiger ben dan zijn de kinderen dat ook, maar ja, ik vind dat echt lastig als er van alles om mij heen gebeurt.”
 
Een actieve en behulpzame professional. Dat zijn kwaliteiten, maar tegelijkertijd ook valkuilen. Ze ziet veel en is overal direct bij om te helpen, op te lossen of te sturen. Daarmee houdt ze controle op de groep. Dat is in ieder geval wat ze wil, maar helaas, ze bereikt het tegenovergestelde.

Het kost haar echt moeite om wat meer op haar handen te zitten en achterover te leunen. En toch is dat nodig.
 
Herken je dat? Heb je een collega die dit lastig vindt of misschien is het voor jezelf ook een uitdaging? En wat doe je als pedagogische coach als je dit bij medewerkers ziet?
 
Uit Pedagogische Scheuren van 2020 daarom dit drieluik. Omdat het zo belangrijk is. Omdat we het allemaal wel weten, maar het toch niet altijd lukt in de praktijk. Daarom moeten we dit blijven herhalen.

Singeren in de kinderopvang

Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: “Ga eens wat vaker Singeren…”