“Hi Esther…nou dat is toevallig!” Dat was het zeker. Iemand die ik kende vanuit mijn basisschooltijd, en sindsdien ook niet meer heb gezien, stond naast me bij de bloemenkraam aan de weg. En toevallig was het zeker.

We hadden elkaar net gevonden en gesproken op Linkedin en nu kwamen we elkaar tegen. En we bleken allebei in dezelfde branche werkzaam te zijn. Ik was nieuwsgierig naar haar werkzaamheden in de kinderopvang en er ontstond een kort maar heel leuk gesprekje. “Maar Esther, wat doe jij eigenlijk allemaal? Ik zie wel van alles voorbij komen op social media en ik weet van de scheurkalender voor de kinderopvang…  maar wat doe jij nu eigenlijk precies?”

“Wat doe jij eigenlijk precies?”

“Uuuuuuhm….”  ja, wat doe ik eigenlijk? Treffende vraag die ik niet zo snel kon beantwoorden. Een korte pitch geven is voor mij dan ook altijd een grote uitdaging.

Als ik thuis ben kijk ik even kritisch naar mijn LinkedIn profiel en mijn posts. En ja, dan kan ik me voorstellen dat het niet altijd duidelijk is wat ik nu doe. Ik werk samen met gemeenten, ouders, kinderen, onderwijs en jeugdhulp, ik ben coach en sparringpartner, bezig met beleid en innovatie en ontwikkel producten voor de kinderopvang. Met sommige activiteiten ben ik wekelijks bezig, anderen doe ik maar een paar keer per jaar.

Beter richten op één activiteit?

“Moet ik hier iets mee?” dacht ik later. Ik twijfel. Een twijfel die zo af en toe om de hoek komt kijken sinds ik mijn eigen onderneming heb. Is het erg dat het niet altijd duidelijk is wat ik precies doe? Weten mensen dan wel waarvoor ze mij kunnen vragen? Is het toch niet beter om mij te richten op één activiteit? Dat ik me daar dan helemaal op focus…? De experts roepen immers dat dit veel beter werkt voor je onderneming.

En dan is ondernemen best eenzaam omdat je de enige bent die de koers bepaalt en besluiten neemt. Tijd om in gesprek te gaan met mijzelf (echt een aanrader, dat werkt heel goed :-)).

Alle keuzes op een rijtje, voors en tegens afgewogen, de vraag gesteld over wat ik echt het liefste doe en hier een lijstje van gemaakt… Het lijstje werd maar niet korter.

Ik kwam er niet uit en ineens moest ik terugdenken aan mijn afsluitende presentatie van de opleiding Pedagogiek. In mijn gedachten haalde de laatste sheet van de powerpoint weer voor me. Ik sloot toen af met de tekst die zo bij mij past: Ambitie? Nou gewoon alles…

Ambitie? Nou gewoon alles…

En zo is het nog steeds. Zo voel ik het ook nog steeds. Verschillende dingen doen, interessante dingen leren, op meerdere plekken werken, veel contacten, nieuwe dingen bedenken die nóg beter werken…

En na een tijdje iets gedaan te hebben, graag weer door naar een nieuwe mooie uitdaging. Dat ben ik, daar word ik blij van en daar krijg ik energie van. Dat is voor mij de definitie van werkplezier.

Jij moet minstens 600 worden zeggen mensen in mijn omgeving als ik weer iets nieuws ga beginnen… Ik teken ervoor!